Fecr Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 89. suresidir ve Mekke'de nazil olmuştur. 30 ayetten oluşur. Sure adını, ilk ayette geçen "fecr" kelimesinden almıştır ve "tan yeri ağarması" anlamına gelir.
Temel Konuları:
Yeminler ve Tarihi Kıssalar: Sure, Allah'ın kudretine işaret eden çeşitli yeminlerle başlar. Ardından, helak edilen eski kavimlerden (Ad kavmi, İrem, Semud kavmi, Firavun) örnekler vererek, zalimlerin akıbetinden bahsedilir. Bu kıssalar, Allah'ın adaletinin tecelli edeceğine ve zulmedenlerin cezalandırılacağına dair bir uyarı niteliğindedir.
İnsanın İmtihanı ve Dünya Hayatına Düşkünlüğü: Sure, insanın dünya hayatına olan aşırı düşkünlüğünü ve mal sevgisini eleştirir. Allah'ın insanı rızık ile imtihan ettiği ve insanın bu imtihanda genellikle başarısız olduğu vurgulanır.
Kıyamet ve Hesap Günü: Sure, kıyamet gününün dehşetli sahnelerini ve o gün zalimlerin çekeceği pişmanlığı anlatır. İnsanların dünyada yaptıkları her şeyden hesaba çekileceği ve adaletle yargılanacağı belirtilir.
Mutmain Olmuş Nefis (Nefs-i Mutmainne): Surenin sonunda, Allah'a teslim olmuş, huzura ermiş (nefs-i mutmainne) sahiplerinin mükafatı müjdelenir. Bu kişiler, Rablerine dönmeye ve cennete girmeye davet edilirler.
Fecr Suresi, insanın dünya hayatındaki imtihanını, ahiretteki hesabını ve Allah'a teslimiyetin önemini vurgulayan önemli bir suredir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page